Η Δόξα του “ΟΧΙ” και ο Ιωάννης Μεταξάς
Posted by estiator at 16 October, at 19 : 07 PM Print
■ Του Κωνσταντίνου Γκούζια
Ο Μεταξας αντιµετωπος µε την Ιστορια
«Πολλοί δεν µπορούν να του συγχωρήσουν ότι υπήρξε πιο αποτελεσµατικός ως αγωνιστής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό, για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις του µόχθου των αγροτών και των εργατών. Ισως το πιό προσβλητικό για εµας τους Ελληνες » γράφει ο αείµνηστος Παναγιώτης Γ. Βατικιώτης(1928-1998), καθηγητής στο Πανεπιστήµιο του Λονδίνου – διεθνώς ανεγνωρισµένος ως ένας από τους µεγάλους ειδήµονες στην πολιτική Ιστορία της εγγύς και µέσης ανατολής στο βιβλίο του ”Μια πολιτικη βιογραφια του Ιωαννη Μεταξα” «ηταν, ότι ο Μεταξάς κατόρθωσε να κυβερνήσει την χώρα για τεσσεράµισι χρόνια µε ένα ουσιαστικά προσωπικό καθεστώς φωτισµένης δεσποτείας χωρίς καµία υποστήριξι από κάποιο πολιτικό κόµµα..Ενα καθεστώς που στηριζόταν απόλυτα σε µιά αµοιβαία συµφωνία µε τον βασιλιά..σε ενα σώµα αξιωµατικών που τον σεβόταν ως τον κάποτε λαµπρό επιτελικό απόστρατο στρατηγό και στη δική του εντυπωσιακή ηθική αυθεντία…»
Βεβαίως είναι πανθοµολογούµενο τοις πάσι. Μολονότι το όνοµα του Εθνικού κυβερνήτου, Ιωάννου Μεταξά, δέν αναφέρεται ούτε από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία µας, αλλα ούτε και απο τα Μεσα Ενηµερωσεως Αριστερων Αποψεων- που κάθε επετειο της 28ης Οκτωβρίου, το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι – στη συνείδησι του Ελληνικού Λαού αλλά και στις επίκαιρες σηζητήσεις, ο Μεταξάς, κατα γενική παραδοχή, πέρασε το κατώφλι της Ιστορίας περισσότερο για την απάντησι που έδωσε στον ιταλό πρέσβυ, Εµµανουέλε Γκράτσι.
Οταν δέκα λεπτά πρίν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, εκείνος κτύπησε το κουδούνι της φτωχικής οικίας του πρωθυπουργού, µε την εντολή να παραδώση το τελεσίγραφον στις 3 π.µ. ακριβώς, της 28/10/1940.
”Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει” αφηγείται ο Γκράτσι. «Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα µάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση µε κοίταξε κατά πρόσωπο, και µε φωνή λυπηµένη αλλά σταθερή µου είπε: “Alors c’est la guerre.” (Λοιπόν έχουµε πόλεµο).»
Είναι τόσο περιττό να πούµε ότι εκείνη την ώρα και οι πιό ξενύχτηδες Αθηναίοι, θα ήσαν ήδη στον πρώτο τους ύπνο. Την συνάντησι, τον χρονο και τον λόγο προώρισε, για καλή µας τύχη, η Ιστορία, εκείνη την στιγµή, στον Ιωάννη Μεταξά. Ουδείς δύναται να το αρνηθεί. Μόνο να το αποσιωπά µε την γενναιότητα των δειλών…
Η Ιστορια µετα το ΟΧΙ…
Έτσι πολλοί αν όχι οι περισσότεροι Έλληνες αγνοούν, ότι το Όχι του Μεταξά δεν γέµισε απλώς την σύγχρονη Ελλάδα µε δόξα ανάλογη του ιστορικού παρελθόντος και του αθανάτου µεγαλείου της. Αλλά ουσιαστικώς το µέγα ΟΧΙ του Μεταξά, συνετέλεσε καθοριστικώς στην ήττα του άξονος.
Βεβαίως αν ο ύποπτος θάνατος του, την 29ην Ιανουαρίου 1941 δεν τον αποµάκρυνε από το προσκηνιο της Ιστορίας, πολλά µπορούσαν να έχουν συµβεί, έως και την πλήρη ανατροπή… Διότι µολονότι αποσιωπηµένο από τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μέσων Ενηµερώσεως Αριστερών Απόψεων, είναι ιστορικός διαπιστωµένο, ότι ο Χίτλερ, µετά την παταγώδη αποτυχία του Μουσολίνι να καταλάβει την Ελλάδα αλλά και τις δυσµενέστατες επιπτώσεις συνέπεια της δηµιουργηθείς καταστάσεως στην προετοιµασία της Γερµανικής εκστρατείας κατά της Ρωσίας, επεχείρησε να δελεάσει την Ελλάδα µε λίνα επωφελείς την πατρίδα µας προτάσεις Ειρήνης προς την Ιταλία, εξασφαλίζοντας την δυνατότητα να διατηρήσει η Ελλάδα τα εδάφη στην Β.Ηπειρο, τα όποια ο Ελληνικός Στρατός είχε καταλάβει καταδιώκοντας τους Ιταλούς.
Γερµανικες Προτασεις Ειρηνης
Σηµαντικές λεπτοµέρειες για τις Γερµανικές προτάσεις Ειρήνης προς τερµατισµό του Έλληναιταλικού πολέµου παρέχονται στο βιβλίο του Α.Π.ΖΟΛΩΤΑ, «Γερµανικέ προτάσεις Ειρήνης” Η προσπάθεια της Γερµανίας προς τερµατισµό του Ελληνογαλλικού Πολέµου» εκδόσεις Ερωδιός 2005. Οι προτάσεις αυτές κατέστησαν γνωστές στη συνάντηση της 17ην Δεκεµβρίου 1940, του Έλληνος Πρέσβεις Π. Αργυρόπουλου, στην Ισπανία µε τον Ούγγρο στρατηγό Ένορκα ( Πρέσβεις της Ουγγαρίας στην Ισπανία και προσωπικού φίλου του Φον Κανάρη, απεσταλµένου του Χίτλερ στον Ένορκα δια την διαµεσολάβηση µεταξύ Γερµανίας και Ελλάδος) και διεβιβάσθησαν αµέσως προς τον Μεταξά.
Περιελαµβαναν δε τα ακολουθα:
«Η Ελλάς αδύνατο να διατήρηση τας θέσεις τας οποίας κατέλαβε ο στρατός της εν Αλβανία και να συναφή Ειρήνη προς την Ιταλία. Προς αποφυγή επικήδειων µεταξύ Ελλήνων και Ιταλών θα δηµιουργείτο νεκρά Ζώνη, όντος της όποιας θα παρεµβάλλοντο µεταξύ των δυο αντιπάλων στρατών γερµανικέ δυνάµεις ως παρατηρητή. Η Γερµανική Κυβέρνησης, εάν εξέχετε η ελληνική, θα ανελάµβανε τη υποχρέωση να µεριµνήσει όπως αποχωρήσουν αι επί του έδαφος της ευρισκόµενοι κατά την στιγµήν της ανακωχής Βρετανικέ δυνάµεις..»
Η εισηγησις του πρεσβεως µας µεταξυ αλλων ελεγε και τα εξης:
«…έπρεπε να εδέχθηµεν τας προτάσεις, για να αποφύγαµε πάσαν µελλοντικήν επέµβασιν της Γερµανίας εις τον Ελληνοιταλικόν πόλεµο, η οποία θα ήτο καταστρεπτική δι ηµάς.» Οι ΑΓΓΛΟΙ εν τω µεταξύ, πολύ πιθανόν ενήµεροι των τεκταινοµένων, προσπαθούν ποικιλοτρόπως να πείσουν εγκαίρως τον Μεταξά (συναντήσεις του Στρατηγού Ουέϊβελ στην Αθήνα την 17η Ιανουαρίου 1941) να δεχθή συµβολικές δυνάµεις στην Θεσσαλονίκη, βέβαιοι όντες ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα προκαλούσαν και θα εξαναναγκάζον τον Χίτλερ να επιτεθεί άµεσα κατά της Ελλάδος, δηλαδή να εµπλακεί και στα Βαλκάνια, επ ωφελεία των ιδίων. Και καλώς δια τα συµφέροντα της πατρίδος των, όχι όµως και δια τα ιδικά µας. Δεν είναι παράδοξο που το τελευταίο κείµενοδιακοίνωσης του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά προς την, Αγγλική Κυβέρνηση συνταχθέν την 17η Ιανουαρίου 1941, προσπαθούσε να αποφύγει την πρόκληση του Έλληνα-Γερµανικού πολέµου που θα πυροδοτούσε η παρουσία-πρόφασις στην Ελλάδα έστω και µικρού αγήµατος Άγγλων ή της RAF στην Βόρειο Ελλάδα. «Είµεθα αποφασισµένοι να αντιµετωπίσωµεν καθ οιονδήποτε τρόπο και µε οιασδήποτε θυσίας ενδεχόµενη Γερµανική επίθεση. ΑΛΛΑ ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩΜΕ» έγραφε ο Μεταξάς στο τελευταίο γραπτό µήνυµα του, διακοίνωσι προς την Αγγλική Κυβέρνησι. Συµπτωµατικώς, την ιδία ηµέρα αισθάνεται ελαφρά αδιαθεσία, εγχειρίζεται δια «παραµυγδαλικό απόστηµα» µετά από δυο ηµέρες, την 19ην Ιανουαρίου 1941, και τελικώς αποθνησκη την 29ην Ιανουαρίου 1941…
Η θανατηφόρος “ασθένεια” του Ιωάννα Μεταξά
Στο βιβλίο του David Irving «Ο Πόλεµος του Χίτλερ» εκδόσεις Γκοβοστή, Δεύτερος Τόµος σελίς 774 αναφέρεται ότι ο καθηγητής Hans Eppinger, ο πιο σπουδαίος γιατρός του Γ’ Ράϊχ, εξετάζοντας τον θανόντα Βασιλεία Βορι, της Βουλγαρίας, παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του Βασιλεία είχαν µαυρίσει, κάτι που είχε δη µόνον µια φορά πριν, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς είχε δηλητηριαστή, τον Ιανουάριο του 1941..» Ενώ στο ίδιο βιβλίο σον πρώτο τόµο σελίς 454, για το ενδεχόµενο επιθέσεως κατά της Ελλάδος ανάφερε τα εξής:
«Έτσι διαµορφώθηκε το στρατηγικό χρονοδιάγραµµα του Χίτλερ. Θα πραγµατοποιούσε νωρίς τον Μάρτιο 1941, την επίθεση κατά της ΕΛΛΑΔΟΣ, µε την κωδική ονοµασία ΜΑΡΙΤΑ, από το όνοµα της µιας κόρης του Αρχιστράτηγου Γιοντλ. Φυσικά αν οι Έλληνες αποφάσιζαν να αποµακρύνουν τους άγγλους καλεσµένους τους θα ανακαλούσε οριστικά την ΜΑΡΙΤΑ. Δέν είχε το παραµικρό ενδιαφέρον να καταλάβει την Ελλάδα…»
Ο Μεταξας για το τι σηµαινει Ελλαδα Ελλην Ελληνισµος..
«Το σφάλµα είναι οτι ενοµίσαµε ότι ηµπορούµε κατ’αναλογίαν µε άλλα έθνη να περιλάβωµεν εντός ορίων εδαφικών τον Ελληνισµόν. Ενώ ακριβώς η ιδιοφυία της φυλής µας είναι να µην έχει όρια.
Εις όλην την ιστορίαν µας , πλήν του Βυζαντίου, οι Έλληνες αποτελούµεν ένα ή πλειότερα ισχυρά κρατικά κέντρα µε όρια ακτινοβολούντα προς πάσας τα κατευθύνσεις.
Χάρις εις πολιτικήν εσφαλµένην, πολλοί από τους πλοκάµους αυτούς απεκόπησαν.Αλλά θα ξαναγίνουν πάλι. Διότι προς τα εκεί µας οδηγεί η φυλετική µας ιδιοφυία και η µοίρα µας.
Ούτε θα πρέπει να επηρεαζόµεθα από τας αντιξόους περιστάσεις της στιγµής τας οποίας άλλωστε ηµείς µε τα σφάλµατα µας προεκαλέσαµε και αι οποίαι αποτελούν παρωδικό φαινόµενο.
Αυτη λοιπόν δύναται και κατ ανάγκην θα είναι η µεγάλη ιδέα µας, όχι µε το βυζαντινό εδαφικό περιεχόµενο αλλά µε το περιεχόµενο της αρχαίας δηλαδή κατ ουσίαν και πάλιν η επικράτησις της φυλής µας και εκτός των ορίων του ελληνικού κράτους…»
(Από την αρθρογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ιωάννου Μεταξά, σελίς 526, Εκδοτικός οίκος Κυροµάνου)
Τα εργα του Ιωαννη Μεταξα
Όµως ο Ιωάννης Μεταξάς και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936 είχε ήδη αφήσει έργο πριν την ηρωική αυγή της 28ης/10/1940.
- Η δηµιουργία του ΙΚΑ, η θέσπισις ιατρικής περιθάλψεως και δώρου εργασίας.
- Η καθιέρωσις του οκταώρου και των υπερωριών.
- Η πρωτοµαγιά ως αργία και εορτή των εργατών.
- Τα κατώτατα όρια µισθών, η ρύθµισις των αγροτικών χρεών, η θέσπισις υποχρεωτικής αδείας µετ’ αποδοχών, ο εκσυγχρονισµός των Γεωργικών Συνεταιρισµών και της ποινικής δικονοµίας.
- Η θέσπισις της υποχρεωτικής παιδείας.
- Ο Νόµος περί υποχρεωτικής διαιτησίας και επίλυσεως των εργατικών διαφορών.
- Ακόµη η πρώτη συστηµατική προσπάθεια για την καθιέρωσι της Δηµοτικής.
- Αλλά και ο εκσυγχρονισµός του Στρατού και του Ναυτικού.
- Η αθόρυβη και αποτελεσµατική προετοιµασία των συνόρων σε µήκος πέραν των 200 χιλιοµέτρων µε οχυρωµατικά έργα.
- Η «γραµµή Μεταξά», που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράµµατα του κόσµου, στρατηγικό και κατασκευαστικό επίτευγµα αξιοθαύµαστο έως σήµερα για την τεχνική αρτιότητα αλλα και το σύντοµο χρονικό διάστηµα που πραγµατοποιήθηκε µε τα ασήµαντα µέσα της εποχής εκείνης υπο άκρα µυστικότητα.
Είναι όλα µέρος από το τεράστιο έργο που φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή του Ιωαννου Μεταξά. Είναι λοιπόν ευθύνη µάλλον της αδέκαστης ιστορίας παρά της µικροψυχίας των πολιτικών και της κακεντρεχειας των Μεσων Ενηµερωσεως Αριστερων Αποψεων να κρίνουν τον Ιωαννη Μεταξα, το Εργο του και την αναγκαιότητα ή µη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου 1936, την Εθνική συνεισφορά του Ιωαννη Μεταξά.
Στην υλική προπαρασκευή, στον Εθνικό φρονηµατισµό. Στην δόξα του ΟΧΙ. Και οι Έλληνες, που φιµωµενοι θα παρακολουθήσουν ακόµη µια φορά την υβρι την αχαριστία την µικροπρέπεια, την αγνωµοσύνη στους λογούς της πολίτικης και πολιτειακής ηγεσίας αλλά και στους λόγους και στα παράθυρα των νανοειδών «ιστορικών και «εκπαιδευτικών» των Μονοπωλητών της «αληθείας» στα Μέσα Εξαπατήσεως και εξαχρειώσεως των Μαζών.
Γνωρίζουν… Και ευλαβικα τιµούν την µνήµη του Έλληνα Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά.
