Categories

Γεγονότα-Απόψεις ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2018

Posted by at 2 April, at 00 : 22 AM Print

Εορτασμός» των Ελληνικών Προϊόντων 30 χρόνια Προόδου του Adelphia Restaurant Χρυσό ελληνικό βραβείο σε διεφθαρμένο δικτάτορα Τομ Καλαμαράς Ο τσαγκάρης των Διδύμων Θάνατος φίλου, δασκάλου και συνεργάτη Πέθανε η Ειρήνη Μοσκαχλαϊδή

«Εορτασμός» των Ελληνικών Προϊόντων

 

ΟΠΩΣ αναγγέλλουμε στη σελ. 3, το τεύχος Ιουνίου του Estiator θα είναι αφιερωμένο στα εισαγόμενα ελληνικά φαγώσιμα και κρασιά και στα παραγόμενα εδώ στην Αμερική 

Καθώς τα ελληνικής κουζίνας παντός είδους εστιατόρια ανοίγουν με γοργούς ρυθμούς σε μεγάλες και μικρές πόλεις της Αμερικής, το μέλλον των ελληνικών προϊόντων προδιαγράφεται λαμπρό. Ίσως να εξηγείται έτσι και το ευπρόσδεκτο (έστω και όψιμο) ενδιαφέρον των Ελλήνων παραγωγών για την αμερικανική αγορά. Η μεσογειακή διατροφή έχει γίνει «της μόδας», και η λέξη «Greek» βρίσκεται στα μενού όλων των εστιατορίων και στα ράφια όλων των σούπερμαρκετ. 

Εισαγωγείς υπολογίζουν ότι το 70-80% των περισσοτέρων εισαγομένων καταναλίσκονται στα ελληνικά κυρίως εστιατόρια. Η σημερινή κατανάλωση έχει τουλάχιστον τετραπλασιαστεί σε σύγκριση με 10 χρόνια πριν, όπως μας λέγουν εισαγωγείς. Η χώρα μπορεί να λύσει το εξαγωγικό πρόβλημά της αν κράτος, παραγωγοί, εξαγωγείς και εισαγωγείς καταστρώσουν από κοινού ένα πρόγραμμα προβολής και προώθησης των εξαγωγών στην απέραντη Αγορά της Αμερικής. 

Για πολλά χρόνια, αυτές οι στήλες καλούν τους εστιάτορές μας να «αγοράζουν ελληνικά», όχι μόνο για πατριωτικούς λόγους αλλά και διότι τα προϊόντα αυτά είναι πιο γευστικά και τους συμφέρει η κατανάλωσή τους, ακόμη και όταν είναι ακριβότερα. 

Από την Αθήνα δεν υπήρξε καμιά σοβαρή κρατική πρωτοβουλία. Μόνο με προγράμματα της Ευρωζώνης γίνεται κάποια υποτυπώδης προβολή. Ούτε και υπήρξε αναγνώριση, έστω, για την προβολή που κάνει το περιοδικό αυτό και τις πρωτοβουλίες των εδώ εισαγωγέων χωρίς διαφημιστική υποστήριξη από το Κέντρο. Ο σημερινός Εμπορικός αντιπρόσωπος στη Νέα Υόρκη δεν μας τηλεφώνησε ποτέ για θέμα της αρμοδιότητάς του. 

Τα σημειώνουμε αυτά με την ευκαιρία της ειδικής έκδοσης του Estiator που γίνεται ταυτόχρονα με το Fancy Food Show, τον Ιούνιο, με το σύνθημα «εορτάζοντας τα ελληνικά προϊόντα». Το τεύχος αυτό δίνει μια εξαιρετική ευκαιρία στους Έλληνες και στους εδώ παραγωγούς, εισαγωγείς και διανομείς, να δώσουν το «παρών» σ’ αυτόν τον «εορτασμό».  

        Π.Μ.

 


 

 

30 χρόνια Προόδου του Adelphia Restaurant

 

Cousins Evelyn and Bill Balis, owners of Adelphia Restaurant, Deptford, NJ.

Cousins Evelyn and Bill Balis, owners of Adelphia Restaurant, Deptford, NJ.

 

ΔΥΟ αγαπημένα εξαδέλφια, η Evelyn Balis και ο Bill Balis είναι οι ιδιοκτήτες του περίφημου κέντρου ομαδικής εστίασης Adelphia Restaurant στην πόλη Deptford NJ.  Κατάφεραν να αναπτύξουν το εστιατόριο που άνοιξαν οι γονείς τους πριν 30 χρόνια, και με την καλή συνεργασία που έχουν μεταξύ τους δημιούργησαν ένα πανέμορφο κέντρο με πολυτελείς αίθουσες για κάθε είδους κοινωνικές εκδηλώσεις και να διατηρήσουν ένα επιτυχημένο εστιατόριο μεσογειακής κουζίνας καθώς και ξεχωριστό μπαρ. Οι επεκτάσεις και ανακαινίσεις έγιναν από την εταιρία United Diners του Gregory και Bill Kontas.

 


 

 

Χρυσό ελληνικό βραβείο σε διεφθαρμένο δικτάτορα

 

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ σε αθηναϊκή εφημερίδα:

“Με το χρυσό μετάλλιο του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης βραβεύτηκε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, για τη σημαντική δράση που αναπτύσσει προς όφελος της περιφερειακής σταθερότητας και της ευημερίας.”

Στα πλαίσια αυτής της “δράσης” υποθέτουμε ότι περιλαμβάνεται η κατάληψη της Κριμέας, η εισβολή στην ανατολική Ουκρανία, η επέμβαση στην Συρία για την υποστήριξη του αιμοδιψούς δολοφόνου Ασάντ και βοήθεια στην χρήση χημικών αερίων για την δολοφονία παιδιών και αμάχων ενηλίκων, την εισβολή στη Γεωργία, οι απειλές κατά των Βαλτικών χωρών, η διακήρυξή του για νέους πυραύλους και το πιο πρόσφατο: η δηλητηρίαση στο Λονδίνο ενός πρώην Ρώσου κατασκόπου που είχε δραπετεύσει στην Αγγλία και της κόρης του και την δολοφονία αντιπάλου του που ακολούθησε εκεί.

Στην συνέχεια διαβάζουμε:

“Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου, Σταύρος Τουλουπίδης, είπε ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας πάντοτε υποστηρίζει και προωθεί το Ορθόδοξο πνεύμα της ειρήνης και της φιλίας, καθώς και το πνεύμα τον πολιτισμό του Ελληνισμού, καθώς και την ανάπτυξη των αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας.”

Αλλά το “πνεύμα της ειρήνης” και ο “πολιτισμός του Ελληνισμού” επιτρέπουν την φυλάκιση των πολιτικών του αντιπάλων; Την δολοφονία και φυλακίσεις δημοσιογράφων; Την επιβολή ενός δικτατορικού συστήματος διακυβέρνησης υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας; Τις υποκλοπές ηλεκτρονικών δεδομένων στην Αμερική και ευρωπαϊκές χώρες; Την αποδεδειγμένη ανάμιξη στις αμερικανικές εκλογές του 2016 προς υποστήριξη του Τραμπ; Και το τελευταίο: Το ίδιο Πανεπιστήμιο ίδρυσε “Ρωσικό Κέντρο”.

Ίσως να είναι το πρώτο πανεπιστήμιο εκτός Ρωσίας που τιμά τον πιο διεφθαρμένο ηγέτη χώρας στον κόσμο. Αίσχος.

 


 

 

Τομ Καλαμαράς

 

ΟΤΑΝ το περιοδικό ήταν έτοιμο για το τυπογραφείο, πληροφορηθήκαμε με μεγάλη λύπη, τον θάνατο του παλαιού καλού μας φίλου Τομ Καλαμαρά. Ο Τομ ήταν πολύ γνωστός στην ομογένεια ως συνιδιοκτήτης με τον αδελφό του Πωλ του κέντρου μαζικής συνεστίασης Crystal Palace που ίδρυσε ο πρωτοπόρος εστιάτορας πατέρας τους Γιάννης στην Αστόρια, ΝΥ. Ο αείμνηστος επιχειρηματίας υπέκυψε στην επάρατο ασθένεια Lou Gehrig (σκλήρυνση κατά πλάκας) με αποτέλεσμα να παραμείνει επί 22 ολόκληρα χρόνια κατάκοιτος και ακίνητος σε τραγική κατάσταση στο διαμέρισμά του στο Μανχάτταν, έχοντας νυχθημερόν στο πλάι του την αγαπημένη του σύζυγο Αφροδίτη.

Στην υπέροχη αυτή ηρωίδα , στον Πωλ, στην αδελφή του Ελένη Καυχίτσα και τον ανηψιό του Δημήτρη Καυχίτσα, πρόεδρο της Pan Gregorian of NY & Long Island, απευθύνομε τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας στο Estiator.

***

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι ο Τομ Καλαμαράς και ο Τάσος Μάνεσης ήταν από τους πρώτους που παρότρυνε ο εκδότης μας το 1989, (ύστερα από συνεννόηση με τον Γιώργο Μανωλιό), να  συγκροτήσουν στη Ν. Υόρκη αδελφή εταιρία Pan Gregorian, όπως εκείνη του Ν. Τζέρσεϋ. Αυτό έγινε σε συγκέντρωση που οργάνωσε το Estiator στο Crystal Palace.

Ο Τομ υπηρέτησε στο Συμβούλιο για πολλά χρόνια, στο πλευρό του πρώτου προέδρου Τάσου Μάνεση. Όταν αποχώρησε λόγω της ασθένειάς του, τον διεδέχθη στο Συμβούλιο ο ανηψιός του Δημήτρης Καυχίτσας, σημερινός πρόεδρος της προμηθευτικής εταιρίας για τους εστιάτορες.

 

Από αριστερά, ο γνωστός επιχειρηματίας εστιάτορας στην Ν. Υόρκη και στην Ελλάδα Πήτερ Κατσίχτης, η σύζυγός του, η κ. Αφροδίτη Καλαμαρά, σύζυγος του Τομ, ο εστιάτορας Δημήτρης Σάκκας, ο αείμνηστος, ο αδελφός του Πωλ Καλαμαράς και ο εκδότης μας, Π. Μακριάς, σε χοροεσπερίδα, πολύ πριν αρρωστήσει ο Τομ.

Από αριστερά, ο γνωστός επιχειρηματίας εστιάτορας στην Ν. Υόρκη και στην Ελλάδα Πήτερ Κατσίχτης, η σύζυγός του, η κ. Αφροδίτη Καλαμαρά, σύζυγος του Τομ, ο εστιάτορας Δημήτρης Σάκκας, ο αείμνηστος, ο αδελφός του Πωλ Καλαμαράς και ο εκδότης μας, Π. Μακριάς, σε χοροεσπερίδα, πολύ πριν αρρωστήσει ο Τομ.

 

 


 

 

Ο τσαγκάρης των Διδύμων

Μηνάς Πολυχρονάκης

 

ΜΙΑ εμβληματική μορφή της Νέας Υόρκης, ο ομογενής Μηνάς Πολυχρονάκης, που είδε τους Δίδυμους Πύργους να γκρεμίζονται πάνω στο τσαγκάρικό του στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης,  άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών.

Ο εκλιπών γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1941. Το 1969 έφθασε στη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε σε εστιατόριο πλένοντας πιάτα.  Με τις οικονομίες του,  άνοιξε το δικό του υποδηματοποιείο.

Ο Μηνάς Πολυχρονάκης έχει ασχοληθεί έντονα με τα κοινά και μάλιστα την προηγούμενη δεκαετία έχει διατελέσει και πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών «Μίνως».

 


 

 

Θάνατος φίλου, δασκάλου και συνεργάτη

 

ΜΕ ιδιαίτερη λύπη πληροφορήθηκε ο εκδότης του Estiator τον θάνατο του παλαιού εκλεκτού φίλου, δασκάλου και συνεργάτη, διακεκριμένου δημοσιογράφου Χρήστου Πασαλάρη. Ο εκδότης μας διετέλεσε βοηθός του επί αρχισυνταξίας του Χρήστου στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εμπρός» και διατήρησε επικοινωνία μαζί του μέχρι τον περασμένο μήνα, λίγες ημέρες πριν το θάνατό του, όταν με μεγάλη δυσκολία ψέλισε στο τηλέφωνο μερικές λέξεις…

Με εισήγηση του κ. Μακριά όταν ήταν Διευθυντής Συντάξεως στον «Εθνικό Κήρυκα» επί ιδιοκτησίας Μπάμπη Μαρκέτου, ο Χρήστος Πασαλάρης προσελήφθη το 1968 ανταποκριτής στην Αθήνα με καθημερινή επικοινωνία και μια εβδομαδιαία ανασκόπηση της πολιτικής καταστάσεως στην Ελλάδα στα χρόνια της δικτατορίας. Παρέμεινε μέχρι την αποχώρηση του Μπάμπη Μαρκέτου και του Π. Μακριά από τον «Εθνικό Κήρυκα», το 1977.

Ανακοινώσεις για τον θάνατο του μεγάλου δημοσιογράφου εξέδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το Γραφείο του Πρωθυπουργού, η Νέα Δημοκρατία, το ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, ο Πρόεδρος της Βουλής και το Ίδρυμα Μπότση, το οποίο ο εκδότης Αθανάσιος Μπότσης είχε ιδρύσει ύστερα από παρότρυνση του Χρήστου Πασαλάρη. Το Ίδρυμα απονέμει ετήσια βραβεία σε δημοσιογράφους.

Ακολουθεί βιογραφία του θανόντος, αγαπημένου φίλου, για τον οποίο ευχόμαστε αιωνία του η μνήμη.

«Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.

Στην Κατοχή (1941-1944, ο Χρήστος Πασαλάρης (ως «Αλέξης») έδρασε στον παράνομο τύπο της Αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.

Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και, λίγο πριν τον κλείσουν, ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γιάννη Βούλτεψη και άλλους.

Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και «Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος, Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.

Από το 1953, εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ που, χάρη στο σπουδαίο επιτελείο τους, έγινε επί πολλά χρόνια η πρώτη ελληνική εφημερίδα. Αποχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγο είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».

Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό «Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο), τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους, χάρη στους οποίους ξεπέρασε τα 70.000 τεύχη. Αποχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.

Λίγο πριν από την πτώση της Χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974, με την επάνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεπέρασε τα 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα καταρρίφθηκε. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή», λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση που επί πολλά χρόνια διατήρησε την κορυφαία θέση στην κυκλοφορία.

Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Άρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο», με επιτελείς τον Ανδρέα Μπόμη και τον Γιάννη Βούλτεψη. Η εφημερίδα κατέρριψε αμέσως ρεκόρ κυκλοφορίας με 250.000 φύλλα. Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.

Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη που τετραπλασίασε την κυκλοφορία της, διατηρώντας παράλληλα το υψηλό κύρος της. Αλλά και εκεί υπήρξαν διαφωνίες με το ίδιο αποτέλεσμα.

Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009, εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» και από το 2009 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews. Συνεργάστηκε αρθρογραφώντας και στο enikos.gr. Τους τελευταίους μήνες αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ελευθερία του Τύπου.

Από το 1968 έως το 2015, εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.

Ο Χρήστος Πασαλάρης πρωτοπόρησε στον αθηναϊκό τύπο με την προβολή ανθρωπίνων θεμάτων στις πρώτες σελίδες. Με την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην ειδησεογραφία. Με την μαχητική αρθρογραφία και στόχο τον έλεγχο της εξουσίας. Με την ακομμάτιστη ειδησεογραφία. Με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας και κυρίως με την αυστηρή τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Για το λόγο αυτό, εκλήθη τον Ιούνιο του 2015 ως επικεφαλής της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΡΤ.

Τον Φεβρουάριο του 2016 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, με τον Χρυσό Φοίνικα. Επίσης είχει τιμηθεί: Δις από το Ίδρυμα Μπότση (1986 και 1998) για την ευδόκιμη υπηρεσία του. Από το «Ίδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ. Από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του «Μια ζωή τίτλοι». Από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στο λειτούργημα. Από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο. Από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την προσφορά πινάκων της αείμνηστης συζύγου του Λούης για τα καρκινοπαθή παιδιά. Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη.

Τα βιβλία του είναι:

Πώς να γίνετε δημοσιογράφος (1970) – Έξι εκδόσεις, Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970) – Δύο εκδόσεις, Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983), Η πράσινη αλεπού (1987), Μια ζωή τίτλοι (1989) – Πέντε εκδόσεις, Στου κουφού την πόρτα (1992), Οι βαρόνοι των media – Τρεις εκδόσεις, Όρτσα και μη φοβάσαι (1994), Την αλήθεια και ας πονάει (2002) – Δύο εκδόσεις, Η ιστορία του Τύπου (2006) – Δύο εκδόσεις, Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)»

Πηγές: Το Βήμα, PHP

 


 

 

Πέθανε η Ειρήνη Μοσκαχλαϊδή

 

ΠΕΘΑΝΕ στη Νέα Υόρκη και η σωρός της μεταφέρθηκε για ταφή στην Αθήνα, η φιλάνθρωπος και φιλότεχνος Ειρήνη Μοσκαχλαϊδή, σύζυγος του Γιάννη Μοσκαχλαϊδή, ιδρυτού της εταιρίας KRINOS FOODS, ενός από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους ομογενειακούς εισαγωγικούς οίκους. Η εταιρία, της οποίας η έδρα μεταφέρθηκε πέρσι από το Long Island City στο Bronx, εισάγει από την Ελλάδα πολλά προϊόντα όπως τυριά, ελαιόλαδα, ελιές, ζυμαρικά, παράλληλα με άλλα φαγώσιμα γνωστών εταιριών και πακετάρει άλλα στις εδώ εγκαταστάσεις της. Την εταιρία διευθύνει ο γιος της μεταστάσης Έρικ Μοσκαχλαϊδής στον οποίο το Estiator απευθύνει θερμά συλλυπητήρια.

 


 

 

 

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Related Posts

Comments are closed.